درنیکای مامانی و بابایی

نمیدانم این روزها چقدر تند میگذرد انگار همین دیروز بود که چشمانت به این دنیا گشوده شد و صدای گریه ات گویی لالایی بود که خستگی 9 ماهه من را برطرف کرد و من نیز در حین هوشیاری اشکانم جاری شد و گونه های زیبایت را بوسیدم. دخترم اگرچه ورودت و شرایطت برایم کمی غیر منتظره بود و من ماهها گذشت تا توانستم به طور کامل نسبت به نگهداری فرشته کوچولوم مستقل باشم ولی هرچه میگذرد گویی تو جزئی جدانشدنی از وجود من میشوی، وقتی چشمان تیله ایت اشکی میشود بیقرارم وقتی صدایم میکنی "ماما"نفسم بند می آید خلاصه تمام حواسم تمام وجودم  پر شده از عطر وجود تو. دخترم ماه دیگر ١سالت میشود، این روزهای پاییز مرا برده به سال گذشته آن زمانی که شما در دل مامانی ب...